Polowanie na wieloryba. Kiedy byłeś na takim polowaniu? Głupie pytanie? Przecież wiadomo, że nigdy? Masz rację. Ja też mam takie przekonanie, że większość z nas nigdy na wieloryba nie polowała, ani nigdy polować nie będzie. O sobie mogę powiedzieć, że jeśli nawet ktoś zaproponowałby mi udział w takim rzeczywistym polowaniu na żywe wieloryby po to żeby je zabić: odmówiłbym.
Z drugiej jednak strony, uczestniczyłem raz w polowaniu na wieloryba: z kamerą. Miałem to szczęście, że zobaczyłem dwa. Każdego z osobna: a więc to były jakby dwa udane polowania jednego dnia. I jak można wyczytać powyżej jestem z tego dumny do dzisiaj. Chyba większego zwierza już w życiu nie upoluję. Ale też w tej radości jest dużo zdumienia jak piękne, sprawne i pełne gracji mogą być te kolosy.
Co powoduje, że piszę o tym w tym miejscu? Dobrze kombinujesz:) Tak, ma to związek z mentoringiem. Jaki? A taki, że dobry, głęboki mentoring jest w rzeczywistości polowaniem na wieloryba. W jakim sensie? W sensie poszukiwania wieloryba w życiu Klienta.
Co znaczy polowanie na wieloryba w mentoringu?
Oznacza odnalezienie czegoś ogromnie ważnego dla Klienta. Zazwyczaj czegoś, co nie było w ogóle tematem sesji mentoringowej, a co wyszło przy okazji. Wyszło? Właściwie to zostało upolowane przez mentora. A w rezultacie stało się największym osiągnięciem danej sesji. W rezultacie większość sesji została poświęcona wielorybowi. Zdarza się dość często, że po takim udanym polowaniu, Klient zmienia temat sesji mentoringowych. On chce teraz pracować nad czymś znacznie większym niż dotychczas planował.
Co może być tym wielorybem dla Klienta?
Największym wielorybem bywa odkrycie istotnych, ale ukrytych motywów Klienta. Np. wyznawanych wartości. Gdy Klient dostrzeże, że naprawdę w temacie, z którym przyszedł, jest ważne coś innego niż do tej pory myślał. Coś znacznie większego kalibru.
Rzecz jasna, czasem Klient tak głęboko ukrywa prawdziwe motywy swojego postępowania, że nie potrafi się z nimi skonfrontować. Zaprzecza. Co robi wtedy mentor? Nie naciska. Mentor też człowiek: mógł się pomylić. A Klient ma prawo decydować o swoim życiu. Nawet jeśli mentor rzeczywiście upolował wieloryba! Jeśli Klient nie chce się tym wielorybem zajmować: mentor odpuszcza. Może wtedy tylko domniemywać, że widział wieloryba🙂
Czy samemu można upolować wieloryba?
Można. Choć jest to bardzo trudne. Przecież skoro ukrywam przed sobą prawdziwe motywy swojego postępowania to nie po to żeby w pierwszym odruchu, gdy się o to zapytam ten ukryty motyw wyjawić. Ale jeśli nabiorę wprawy w medytacji na takie tematy, gdy nie boję się stanąć w prawdzie o sobie i tę prawdę zaakceptować? Zdarza się samodzielnie upolować swojego wieloryba? W moim wypadku najczęstszym odkryciem był motyw, którego w jakiś sposób się wstydziłem. Myślę, że właśnie dlatego go przed sobą ukrywałem. O wiele fajniej jest myśleć, że moje motywy są takie szlachetne. Zwłaszcza, że brzmi to też dużo lepiej, gdy o swoich motywach (tych dobrze brzmiących) opowiadam innym.
A Tobie zdarzyło się kiedyś coś podobnego?
Polowanie na wieloryba w wykonaniu mentora
Mentor nie skupia się na temacie mentoringu. Ma obowiązek widzieć szerzej, głębiej i mieć na uwadze przede wszystkim dobro Klienta. Nie jest zadaniem mentora znalezienie rozwiązana dla tematu, z którym Klient przyszedł: to jest zadanie Klienta. Mentor słucha uważnie, wychwytuje frazy, które pozornie nie należą do tematu. Czyta między wierszami. zauważa, gdy Klient czegoś unika: i tam Klienta prowadzi i chwilę przytrzymuje. Mentor słucha swojej intuicji i dzieli się hipotezami z Klientem. Mentor nie przywiązuje się do swoich hipotez, jeśli Klient je odrzuca.
Jak to jest w praktyce? W moim wypadku upolowanie wieloryba zdarza się rzadko. Raz na kilka (może raz na kilkanaście sesji). Nawet wtedy, gdy poluje się na każdej sesji. Natomiast jak już się uda daje ogromną radość. Klientowi też:)
A Ty? Jesteś gotów do stanięcia w prawdzie? Kiedy? Pomedytujesz o tym? Czy poprosisz o pomoc doświadczonego mentora?
